> Faza e parë përfshin stimulimin e vezores (vezoreve) për të pasur shumë folikula dhe rrjedhimisht sa më shumë vezë (FIV). Gjatë fazës së stimulimit, rritja folikulare monitorohet me kujdes me ultratinguj transvaginale dhe testohet njëkohësisht niveli i estradiolit dhe i hormonit lutenizues në gjak. Këto janë hormone që formohen prej folikulës gjatë rritjes dhe mundësojnë përcaktimin e kohës optimale për marrjen e vezëve.
> Kur një numër i mjaftueshëm i folikulave ka arritur nivele të kënaqshme rritjeje, faza finale e maturimit induktohet me një dozë të hormonit hCG.
> Faza tjetër është marrja e vezëve nga folikulat. Kjo bëhet me një gjilpërë aspiruese nëpërmjet murit vaginal duke e ndjekur poroçedurën me anë të ekografisë. Proçedura kryhet nën anestezi të thellë intravenoze. Zakonisht pacienti mund të largohet rreth 30-60 minuta pas procedurës.
> Disa orë pas procedurës, ovocitet që tregojnë një shkallë të duhur të pjekurisë (metafazën e II) kriokonservohen (me anë te vitrifikimit) dhe ruhen në azot të lëngshëm.
> Pra, proçesi i vitrifikimit ka tre komponente kryesorë. Së pari, vezët ose embrionet ekspozohen ndaj përqendrimeve të larta të krio-mbrojtësve për të lejuar dehidratim të shpejtë të qelizave. Së dyti, vezët ose embrionet janë të ngarkuar në pajisjet në të cilat do të ruhen (cryotop) që ndërmjetësojnë ftohjen ultra të shpejtë dhe së treti, cryotop-et me vezët/embrionet e ngarkuara zhyten në azot të lëngët sa më shpejt të jetë e mundur.
> Në praktikë, kjo do të thotë se vezët dhe embrionet vitrifikohen shumë shpejt në laborator. Një protokoll i plotë vitrifikimi embrioni zgjat rreth 10 minuta. Embrionet hiqen nga inkubatori në laborator dhe ekspozohen ndaj një terreni balancues fillimisht për 8 minuta për të filluar proçesin e dehidratimit. Më pas kalohet për 60 sekonda në një terren të dytë ,terrenet ndryshojnë nga njëri tjetri nga përqindja e komponentëve përbërës. Më pas me shpejtësi ata ngarkohen në cryotop dhe zhyten në azot të lëngshëm në një temperaturë prej -196 °C. Cryotop-i do të ftohet nga temperaturë të dhomës (rreth 25 ° C) deri në -196 °C në 2-3 sekonda duke i dhënë një normë të ftohjes të barabartë me 4420 – 6630 °C/minutë.
> Kjo normë e lartë ftohje e kombinuar me përdorimin e përqendrimeve të larta të krioprotektantëve lejon përmbajtjen e cryotop-it (embrioneve plus terrenit që i rrethon) të kthehet në një substancë të ngjashme me qelqin më tepër sesa me akullin. Shmangia e suksesshme e formimit të akullit mbron embrionet nga dëmtimi dhe i lejon ata të ringrohen sërish kur të përdoren në një moment të dytë duke dhënë një bilanc mbijetese mbi 90%.
> Kur pacientët kthehen për të përdorur embrionet ose vezët e tyre të vitrifikuara, proçedura e vitrifikimit e përshkruar më sipër është në të kundërt duke lejuar ngrohjen dhe kthimin në temperaturën e dhomës të vezëve/embrioneve dhe pastaj për ti ruajtur në kulturë në 37 °C, duke mundësuar njëkohësisht rihidratimin e tyre. Vezët/embrionet nuk ngrihen teknikisht, pra nuk formohet akull brenda qelizave. Procedura “e shkrirjes” zgjat vetëm 20 minuta dhe më pas vezët/embrionet vendosen përsëri në inkubator në 37 ° C. Embrionet mund të transferohen në mitër menjëherë dhe vezët mund të injektohen, secila me një spermatozoid, rreth 3-4 orë më vonë.
